Θέμα: "Πώς τα πέρασα την Κυριακή"

*Οδηγίες: Είστε κάτω από οκτάωρη κράτηση. Άπαξ και ανοίξατε τούτη την πόρτα για να εισέλθετε, δεν δικαιούστε να την ανοίξετε για να εξέλθετε. Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να εισέρχονται και να εξέρχονται χωρίς κανέναν περιορισμό. Θα τους υποδέχεστε με χαμόγελο και θα τους ξεπροβοδίζετε με καλοσύνη και ευγένεια. Δυστυχώς δεν έχουμε ανακαλύψει ακόμη ικανές μεθόδους καταστολής της σκέψης και της φαντασίας, της αντίληψης και της κρίσης ή των αισθήσεων εφόσον παραμένουν ζωντανές και ικανές από τη φύση τους, ελπίζουμε όμως αυτό να επιτευχθεί στο μέλλον.

"Οι δύο άντρες"

Δύο μεσόκοποι άντρες διάλεξαν για πρωινό, καφέ και ουίσκι αντίστοιχα. Αυτός με τον καφέ είναι σίγουρα παντρεμένος, διαφορετικά θα έπινε κι εκείνος ουίσκι και δεν θα κοιτούσε με λύσσα του διπλανού του. Όπως φαίνεται η γυναίκα του τον έχει απειλήσει πως αν ξαναεμφανιστεί στο κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι σουρωμένος, προκαλώντας απανωτές λιποθυμίες στα παιδιά από τις αναθυμιάσεις της αναπνοής του, θα πάρει πόδι δια παντός. Ο άλλος είναι μόνος και καταραμένος, οπότε θα έπινε και κώνειο. Συζητάνε για τη μουσική και στιχουργική ικανότητά τους με έναν τρόπο που σε κάνει να πιστεύεις πως αύριο θα ξυπνήσεις σε ένα άλλο Βερολίνο και θα το οφείλεις σ' αυτούς τους δυο μικρούς χαριτωμένους καλλιτέχνες. Καθώς φεύγουν, εύχομαι να ξεχάσουν για πάντα να αλλάζουν χορδές σε ό,τι είναι έγχορδο.

"Ο ένας άντρας" 

Ο άντρας μυστήριο κάθεται σε μια γωνία μόνος και διαβάζει μια παλιοφυλλάδα με βαθιά σοβαρότητα και υπευθυνότητα περιμένοντας τρομερές αποκαλύψεις για το μέλλον της ζωής του, της ζωής όλων μας, αλλά και της ανθρωπότητας. Παράλληλα σιγοτραγουδάει που και που ό,τι παίζεται από τα ηχεία και του φαίνεται γνώριμο, όπως το Mamma mia των Abba, ή το Entre dos aguas του Paco de Lucia, ή τα Βεγγαλικά σου Μάτια τραγουδισμένο από το Γιώργο το Νταλάρα. Είναι φανερό πως του αρέσει να περνάει τα κυριακάτικα πρωινά του διαβάζοντας τα τελευταία νέα για την κατάσταση της χώρας, με την υπόκρουση μουσικής με βαθιά νοήματα, ή τουλάχιστο τραγούδια που τα λένε, που τα “χώνουν” έμμεσα ή άμεσα, σ' όλους αυτούς που ξεπουλάνε με ευκολία την πατρίδα μας.

Καθώς φεύγει, εύχομαι όλα τα ευρώ που μπαίνουν στις τσέπες του να μεταμορφώνονται σε δραχμές.

"Ο σοφός γέροντας" 

Η πόρτα ανοίγει και ξεπροβάλλει ένα κεφάλι που σέρνει από πίσω του το υπόλοιπο σώμα-ζυγαριά, το στόμα ανοίγει, όμως αντί για τον επιθανάτιο ρόγχο φτάνουν στ' αυτιά μου οι λέξεις αυτού του σοφού γέροντα... Μήλα, ωραία μηλαράκια, για να κάνεις και μηλόπιτα, μήλα κανείς; ΜΗΛΑ ΚΑΝΕΙΣ;;;

Και δεν είναι η πρώτη φορά, που καθώς φεύγει, θα σκεφτώ πώς μοιάζουν τα μήλα κανίς: πολλά μαλλιαρά μήλα να έρχονται καταπάνω μου γαβγίζοντας υστερικά μες στο αυτί μου.

"Η παρέα που έφαγε"

Η πολυπληθής παρέα που έχει φάει στο διπλανό εστιατόριο, ίσως και το εστιατόριο το ίδιο, πλησιάζει απειλητικά με ζευγάρια φούξ φωσφοριζέ μάγουλα και χοντρές κοιλιές και σε κοιτάει απ' έξω ακόμα με το βλέμμα “ένα εσπρεσσάκι με μαύρη ζάχαρη”. Η συζήτηση που ακολουθεί ξεκινάει ακόμη απ' το πρώτο πιάτο που πήγε στο τραπέζι τους, για να σε ενημερώσει έπειτα με λεπτομέρεια για όλα τα συστατικά των τροφών που πέρασαν από τον οισοφάγο τους για να καταλήξουν να απορριφθούν από το παχύ τους έντερο. Εσένα, δεν πρέπει να σε ενοχλεί ούτε που θυμήθηκες πάλι πως οι φίλοι σου είναι κάπου και τρωγοπίνουν χωρίς εσένα, ούτε που δεν σε ρωτάνε αν πεινάς πριν ξεκινήσουν μπροστά σου να χρησιμοποιούν εκφράσεις όπως “σκάσαμε πάλι”, “δεν χορταίνει το μάτι μας”, “το γλυκό ήταν θε-ι-κό”.

Καθώς φεύγουν, εύχομαι να γίνουν σκλάβοι των ζαπατίστας σε φυτείες ζαχαροκάλαμου και καφεόδεντρων.