Άρτι αφιχθείσα από το τελευταίο όνειρο που έκανα αλήθεια πριν να γινωθεί
το μόνο που σκέφτομαι είναι πώς θα δραπετεύσω.Είναι άραγε σκληρό ποτέ να μη μετουσιώνεται η αγωνία μου σε κάθαρση
ή μήπως είναι απλά το φυσικό αποτέλεσμα του να επιμένεις για το
φαντασμαγορικό;
Κι αφού εμμένω στους ίδιους συνεχείς κι ατέρμονους προβληματισμούς
και συναντώ τους ομοϊδεάτες μου μόνο στις φιλοσοφημένες τους απαντήσεις
τί κάνω εδώ ακόμα;
Δε μπορώ να βασιστώ στην προσφορά της μνήμης.
Ξεχνάω πάντα πόσο αθώα, πόσο άσοφα υποκύπτω στα πάθη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου