Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΣΑΒΙΔΙ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Αν μπορούσαν οι άλλοι να δουν όλη την αλήθεια

θα ήμουν κάποιος άνθρωπος με ένα κατσαβίδι μπηγμένο στο μέρος της καρδιάς

Είναι εκεί πάντα, από τότε

Όταν περπατάω, όταν συζητάω, όταν ξεκαρδίζομαι στα γέλια

φαίνεται παράλογο, μα είναι πάντα εκεί

Είμαι ο άνθρωπος με το κατσαβίδι στο μέρος της καρδιάς

Κι αυτό δεν είναι γκρίνια

το έχω συνηθίσει πια

Μόνο όταν κάνω έρωτα κάπως ενοχλεί

Κατά τ’ άλλα η ζωή κυλάει κανονικά

εκτός που χρειάστηκε να αλλάξω τη θέση των κουμπιών απ' το παλτό μου

και δεν κοιμάμαι ποτέ μπρούμυτα

Μα αυτό δεν είναι παράπονο

το έχω συνηθίσει πια και δεν πονάει

(Δεν πονάει;

Μεταξύ μας, μια κουβέντα είναι αυτή

Είναι κάποιες φορές

-στις επετείους κυρίως-

που σαν μια δύναμη να το στριφογυρνάει γύρω γύρω

και να το ανεβοκατεβάζει βίαια

μέχρι η καρδιά μου να γίνει κιμάς

Και στο τέλος, με φόρα

το μπήγει πάλι μέσα

λίγο πιο βαθιά κάθε φορά

έτσι που με τα χρόνια έχει βγει από την πίσω πλευρά

στην πλάτη μου

κι ανοίγει τρύπες κι εκεί

στις μπλούζες, τα πουκάμισα και στο παλτό μου

και δεν φοράω πια το σακίδιό μου που τόσο αγαπώ

τρυπάει κι αυτό και χύνονται έξω όλα μου τα μυστικά

Έχω αναγκαστεί να κυκλοφορώ με τσάντες για ενήλικες

και δεν κοιμάμαι πια ούτε ανάσκελα)

Κι ύστερα με ρωτούν

γιατί για μένα η αγάπη είναι κάτι αιχμηρό